बालपन

फूलका थुङ्गा बोकेर हिड्थें उकाली ओराली
प्रभातसँगै छाउँने गर्थें आफन्ती मनभरी

टिपेर दिदा गुलबी फूल माथमा सजाउथें
शैशवकालको उकाली धाउँदा खुसीले रमाउथें

ओठमा हाँसो ल्याउथें सधैं आमालाई देखेंमा
उठाउनु हुन्छ बाबाले भन्थें खेलेर लोटेमा

आँखामा फुल्थे कलीला फूल गालामा गुलाबी
मुटुमा बस्थे हृदयमा छाउथे पालुवा पल्लवी

चुडेर लिदा मायाको फूल छिनैमा फकाउथे
मनको कुरा पुगेन भने रिसले झर्किन्थें

मायामा भुल्थें सपनिमा फुल्थें चोटहरु लगे नि
आशिष थुप्रै समेट्ने गर्थें पीरमा परें नि

आँचलभरी पोखिने गर्थ्यो थापेर कामना
अनन्त डुल्थें खुसिमा झुम्थें सजाउथें भावना

वात मर्ने गर्थें पैचासी जस्ता गोधुली साँझमा
सँगैमा हुन्थे बाबा र आमा भाईबहिनी माझमा !!